zonnebloempitten

De voordelen van zonnebloempitten liggen in hun chemische Zusalof. En wat betreft de inhoud van sommige stoffen die nodig zijn voor het lichaam, is het moeilijk om gelijk te zijn. Het eten van 100 gram gefrituurde zonnebloempitten levert een dagelijkse norm thiamine (B1), 20% van de norm riboflavine (B2) en pantotheenzuur (B5), 64% van de benodigde pyridoxine (B6) en de helft van de dagelijkse norm foliumzuur op. zuur (B9).

B-vitaminen worden aangevuld met een grote hoeveelheid tocoferol. 50 gram zonnebloempitten is voldoende om aan de dagelijkse norm van consumptie te voldoen. Tocoferol of vitamine E is ongelooflijk belangrijk voor het lichaam omdat het een belangrijke antioxidant is. Dergelijke stoffen voorkomen de ontwikkeling van kanker en ondersteunen de jeugd van weefsels, waardoor het verouderingsproces wordt vertraagd.

De Mineralzusasamenstelling van zonnebloempitten is niet erg divers, maar erg verzadigd. 100 gram zonnebloempitten bevat 81-82% van de benodigde hoeveelheid magnesium en fosfor, 97% van de norm van selenium en koper, ongeveer 100% van de benodigde hoeveelheid mangaan en 180% koper. Calcium- (7,8%), ijzer- (29%) en kalium- (26%) niveaus zijn relatief laag, maar worden goed aangevuld met andere gangbare voedingsmiddelen. En door de hoeveelheid zink hebben zonnebloempitten praktisch geen alternatieven - 42%.

Een breed gunstig effect op het lichaam heeft een vitamine B1-B9-complex, in combinatie met vitamine E en PP (nicotinezuur). Een voldoende hoeveelheid van deze stoffen is nodig voor een goede stofwisseling, de omzetting van vetzuren en een hoogwaardige vetstofwisseling. Een tekort aan B-vitaminen is meestal de oorzaak van veel cosmetische problemen. Een tekort verslechtert de conditie van haar, huid, nagels, maakt ze broos, droog en breekbaar. ZusaSamen met zonnebloempitten en olie werken vitamines om dergelijke aandoeningen te voorkomen.

Dankzij de grote hoeveelheid magnesium bevordert een regelmatige inname van zonnebloempitten de rust, het evenwicht van het zenuwstelsel, de opbouw van neurale verbindingen en impulsen in het lichaam. Een stabiel functionerend zenuwstelsel verzacht de gevolgen van stress, ziekte en andere negatieve gebeurtenissen.

Bij afwezigheid van conflicten van het lichaam met andere componenten, kunnen zonnebloempitten erg nuttig zijn voor kopertekort in het lichaam. Het sporenelement is verantwoordelijk voor de aanmaak van hemoglobine en is daarom nodig om bloedarmoede te voorkomen en te behandelen. Koper heeft ook een gezonde huid nodig, omdat het element de synthese van natuurlijk collageen bevordert en zo rimpels corrigeert.

Voedingsvezels, die in grote hoeveelheden aanwezig zijn in zonnebloempitten, hebben ook een positief effect op het lichaam. Vetarme, niet-verteerbare vezels bewegen door de darmen en verzamelen voedselresten. Dit omvat een zachte massage van de wanden van de spijsverteringsorganen, waardoor de bloedstroom toeneemt.

Het gunstige effect van zonnebloempitten op het spijsverteringskanaal komt ook tot uiting in de passage van vele antiseptische stoffen: flavonoïden, organische zuren, mineralen, enz. Hierdoor wordt een gezonde microflora behouden en hersteld. Niet voor niets wordt de zonnebloem beschouwd als een uitstekende anthelmintische plant. Zonnebloempitten hebben deze eigenschap ook, hoewel de olie veel effectiever is bij gerichte toepassing van wormen.

Plantbioonbeholpen

De stengel wordt tot 3 m lang, recht, bedekt met stijve haren. De bladeren zijn ovaal hartvormig, donkergroen tot 40 cm lang, bedekt met stijve, korte, behaarde haren.

Bloemen met grote diameters van 30-50 cm, overdag gekeerd naar de zon (alleen bij jonge planten). De bloembladen zijn getand, oranjegeel, 4-7 cm lang; binnenkant - bruingeel, buisvormig, talrijk - van 500 tot 3000 stuks. In de bloem zitten 4 meeldraden met samengesmolten helmknoppen. Ze vormen een bloem op een stengel, maar ontmoeten extra, kleine scheuten.

De zonnebloem bloeit in augustus 30 dagen. De vruchten zijn gezaaid, licht samengedrukt, losjes 8-15 mm lang en 4-8 mm breed. Kan wit, grijs, zwart of gestreept zijn met een leerachtig vruchtlichaam.

De zonnebloem wordt verzameld met behulp van speciale apparaten - oogstmachines. Het groeit in rijen met een onderlinge afstand van 40-50 cm. Oogsten vereist zorg en ervaring - als je niet in een rij komt, breekt de stengel gewoon en neemt de oogst af.

Het belangrijkste in zonnebloemen zijn zaden. Voor hen wordt deze zeer vruchtbare plant gekweekt. Uit één zaadje groeit een hele bloem, die ongeveer 3 dezelfde zaden bevat. Zonnebloempitten worden rauw gegeten, gefrituurd, er wordt olie uit verkregen, wat zonnebloemen wordt genoemd. Tegenwoordig is de landbouwcultuur heel gewoon. Tegen die tijd hebben ze al veel soorten zonnebloemen uitgebracht, die verschillen in hun oliegehalte en de grootte van manden (bloemen).

soorten zonnebloemen

Zonnebloem is een veel voorkomende cultuur over de hele wereld. Ongeveer 60 variëteiten van de plant zijn door veredelaars veredeld. Een wilde zonnebloem heeft kleine zaadjes. En de zaden van de gewone zonnebloem zijn onderverdeeld in twee categorieën:

• voor carnavalsproductie;
• voor de zoetwarenindustrie;

Er zijn drie hoofdsoorten olie van wisselende kwaliteit, afhankelijk van de hoeveelheid linolzuur, oliezuur en verzadigde zuren:

1. Zonnebloem enkelvoudig onverzadigd of hoog oliezuur - het bevat 82% oliezuur, wat de snelle verteerbaarheid van de olie beïnvloedt zonder het cholesterolgehalte te verstoren.
2. Meervoudig onverzadigde of gewone zonnebloem — het wordt aanbevolen om zaden in een dieet te gebruiken, aangezien het gehalte aan oliezuur slechts 25-30% is, linolzuur 65% en verzadigde zuren 10-11%.
3. Zonnebloemen met een gemiddeld oliegehalte - dit ras is nog in ontwikkeling en werd alleen gebruikt in de USA geregistreerd.

Technologie voor het kweken van zonnebloemen

De teelt van zonnebloemen heeft een grote winstgevendheid voor zowel grote boerderijen als kleine huishoudelijke gebieden. In het eerste geval krijgt u een winstgevende en effectieve onderneming, en in het tweede geval krijgt u een huishouden met olie, zaden, aas voor vee.

Van de oliegewassen staat de zonnebloem op de vierde plaats in de wereld wat betreft het geproduceerde product. Volgens de Verenigde Naties waren Oekraïne (2013 miljoen ton) en Rusland (1,105 miljoen ton) in 0,984 de wereldleiders in de productie van zonnebloempitten. Op de derde plaats produceerde Argentinië drie keer minder - 310 duizend ton. Gegevens over de productie van zonnebloemolie zijn vergelijkbaar - Oekraïne en Rusland zijn leiders. Zelfs 27 EU-landen overschrijden in totaal de Russische waarden niet – 3140 tegen 3570 (duizend ton).

Zonnebloemen kunnen met vertrouwen groeien, zowel in grote plantages als in enkele exemplaren in het midden van een gewoon bed. Het belangrijkste voor hem is een geschikte bodem in de Zusasamenstelling/structuur en het ontbreken van ongunstige voorgangers. Deze omvatten erwten, koolzaad, bonen, suikerbieten, meerjarige kruiden. De zonnebloem groeit het beste na maïs, tarwe, aardappelen. De zonnebloem zelf moet pas na 5-6 jaar worden teruggebracht naar de oorspronkelijke plaats van teelt.

Zonnebloemen hebben een sterk wortelgestel dat tot 4 meter diep kan groeien en tot 1 meter aan de zijkanten. Het perceel moet goed worden verlicht door de zon en worden beschermd tegen harde wind. Een groeimedium met een gemiddelde zuurgraad is wenselijk. Zwarte aarde en zandige leem zijn goed geschikt. Zware klei en zoute grond laten de zonnebloem niet groeien.

Het zaaien van zonnebloemen wordt uitgevoerd in mei-juni, wanneer de aarde +10-+12 5 cm diep opwarmt. De zaden worden eerst kort bewaard in een waterige oplossing van kaliumpermanganaat met een groeistimulans en vervolgens 5-8 centimeter diep in de grond gestuurd. Meststoffen en minerale meststoffen moeten in de voorgaande herfst worden geïntroduceerd en het wordt aanbevolen om 20-25 g ammoniumnitraat aan de nesten toe te voegen, evenals 20 g superfosfaat voor elke strekkende meter.

De eerste scheuten zullen hun uiterlijk binnen anderhalve tot twee weken behagen, maar met een diepe verzegeling van het zaadmateriaal kan de kieming 3-3,5 weken worden uitgesteld. Voor een set groene massa is bijvullen met salpeter toegestaan, en na het verschijnen van het derde paar bladeren is ondiepe loslating toegestaan, stoppen wanneer de plant groeit in 60-70 cm.

Zonnebloemen hebben niet vaak maar overvloedig water nodig. Omdat het actief mineralen uit de grond haalt, moet het na het derde paar bladeren worden gevoed met superfosfaat met een snelheid van 20-40 g per vierkante meter. Na de vorming van manden is het noodzakelijk om stikstof en kalium in de grond te brengen met verdund kaliumsulfaat (1 el per 10 l water) en infusie van toorts (1: 10). Kaliumsulfaat wordt opnieuw geïntroduceerd als de plant de zaaifase binnengaat.

Wanneer de bloemkop van de plant de zon niet meer bereikt maar altijd naar het oosten gericht blijft, breekt de oogsttijd aan. De zaden zelf harden op dit moment uit en worden donkerder, en het gebladerte verwelkt. Eerst worden de manden verwijderd en te drogen gestuurd, daarna worden de zaden eruit geslagen en te drogen gestuurd.

Rauw zonnebloemzaad wordt slecht bewaard vanwege zijn eigen verstopping, vocht en zelfverhitting (en dit gebeurt sneller dan gerst en tarwe). Eerst verandert de chemische ZusaOmzetting van vetten, dan – eiwitten, en tot slot kunnen de nuttige eigenschappen van de zaden helemaal verloren gaan. In de regel heeft de ongelijkmatige rijpheid van het product het slechtste effect op het type opslag. De stijging van de temperatuur draagt ​​ook bij aan de ontwikkeling van schimmels en de verspreiding van micro-organismen.

Verse zonnebloempitten moeten worden bewaard bij een luchtvochtigheid tot 7% ​​en een temperatuur tot +10 °C. Voor langdurige opslag van hoge kwaliteit moet het product ook worden gereinigd en gedroogd. Zonnebloemen met een luchtvochtigheid van 11%-13% kunnen bewaard worden bij +2 °C - +10 °C. Bij hogere luchtvochtigheid wordt het ontdaan van onzuiverheden en bedorven zaden, waarna het wordt afgekoeld. Onkruidverontreinigingen mogen niet meer dan 2% bedragen.

Onder dergelijke omstandigheden blijven de nuttige eigenschappen van het product 3-6 maanden na verzameling behouden. De opslagruimte moet droog en gedesinfecteerd zijn. Zonnebloemen worden opgeslagen in zakken op pallets of in bulk als het magazijn daarvoor is uitgerust.

zonnebloem producten

Bier

Het grootste marktsegment van Sunflower is oliewinning. Verder wordt de olie gebruikt in de voedingsindustrie of als ingrediënt bij de vervaardiging van halffabrikaten of eindproducten; of het wordt gebotteld als eindproduct.

Zonnebloemolie kan verder worden gesegmenteerd als een grondstof die tegen lage prijzen in bulk wordt verhandeld; en speciale oliën die in kleinere hoeveelheden tegen hoge prijzen worden verhandeld; zoals premium en gecertificeerde producten, ecologisch en ecologisch. Zonnebloemolie wordt verkregen via drie verschillende methoden; Koude pers, hete pers en geraffineerde zonnebloemolie.

Er is een klein maar groeiend aantal ambachtelijke verwerkers die olie produceren door middel van koude persing; Olie wordt verkocht als een hoogwaardig product, vaak als een "biologisch" product en b.vusammen met andere oliën en meel. De voedingsindustrie geeft de voorkeur aan zonnebloemolie met een hoog oliezuurgehalte, omdat een dergelijke olie stabieler en nuttiger is. Oliën met een hoog linolzuurgehalte hebben de voorkeur van fabrikanten van technische oliën zoals verf, brandstof of cosmetica.

De vraag naar zonnebloemolie neemt elk jaar toe, vooral door het toenemende gezondheidsbewustzijn en de waardering voor de voordelen van zonnebloemolie. Zonnebloemolie is rijk aan vitamine A en E, linolzuur en enkelvoudig onverzadigde vetten die helpen het cholesterolgehalte onder controle te houden.

Bovendien is boerenkoolzonnebloem hoger in oliezuur en wenden voedselproducenten zich tot het gebruik van boerenkoololie als vervanging voor ongezonde transvetten. Zonnebloemolie is licht van kleur en heeft een neutrale smaak - het is een goede olie voor algemeen gebruik omdat het bestand is tegen hoge kooktemperaturen. Zonnebloemolie is een van de meest bruikbare plantaardige oliën die beschikbaar zijn om mee te koken.

maalkoren

Het koren dat overblijft na oliewinning is een rijke bron van eiwitten en uitstekend voer voor dieren, vooral herkauwers. In vergelijking met soja bevat zonnebloemmeel minder energie en het aminozuur lysine, maar meer vezels en methionine.

Een gescheiden zaadvlies of schil bevat veel vezels en weinig eiwitten, heeft een lage commerciële voedingswaarde en wordt daarom vaak verbrand als warmtebron bij het malen. Voor elke 100 kilo geplette zonnebloempitten krijgt de verwerker ongeveer 40 kilo olie, 35 kilo eiwitrijk meel en 25 kilo slachtafval binnen.

snoep zonnebloem

Zonnebloempitten kunnen direct of met minimale verwerking worden geconsumeerd en worden zoetwarenbloemen genoemd. Hoewel zonnebloemolie en -grit zijn gemaakt van dezelfde zonnebloemsoorten, heeft de zoete zonnebloem zijn eigen eigenschappen voor specifieke doeleinden. Doorgaans is zoetwaren meer oliezaad, met een lager oliepercentage, en wordt het voor het beoogde doel in drie categorieën verdeeld:

1. Ongeschilde Zonnebloem. Deze zaden zijn groter, meer dan 1,2 cm lang, met een kern die de helft van het totale gewicht uitmaakt, en een zware zwart-wit gestreepte of zwarte schaal (er zijn ook witte zaden op de markt) die ongeschild als snack worden verkocht. De meeste worden geroosterd verkocht, soms gekruid met zout; Nu worden ook smaken als grill, zure room en ui gebruikt.
2. zonnebloemzaad. Dit zijn middelgrote zaden die mechanisch worden afgebroken, waarbij de kern wordt gebruikt als tussendoortje of als voedselingrediënt in gebak. De pit wordt vaak gebruikt in gezonde voeding en snacks, kan worden toegevoegd aan salades, puur worden gegeten of worden gemalen tot meelconsistentie en wordt gebruikt als alternatief voor glutenvrij meel; die koolhydraten bevat en geen noten bevat.
3. vogelzaad. De zaden zijn kleiner, wat wordt gebruikt voor het voeren van vogels of voor voedsel voor huisdieren. De wereldwijde markt voor vogelzaden kan worden onderverdeeld in vogels in kooien, wilde vogels, duiven (met name postduiven) en een opkomende markt - kweken voor de jacht of het creëren van een leefgebied voor wilde dieren.